Czterozaciskowe testery rezystancji uziemienia/masy z serii DET4
Możliwość testowania bez użycia prętów pomocniczych lub z użyciem cęgów
Przyrząd ten należy stosować jak tester cęgowy w zastosowaniach, w których jest to możliwe, a jednocześnie może działać jako miernik spadku potencjału
Możliwość zastosowania metody z dołączoną elektrodą (ang. Attached Rod Technique — ART)
Umożliwia testowanie spadku potencjału bez konieczności odłączania pręta uziemiającego
Wiele częstotliwości testowych wybieranych przez użytkownika
Umożliwia operatorowi znalezienie najbardziej efektywnej częstotliwości wykonywania pomiaru
Zakres pomiaru rezystancji do 200 kiloomów
Umożliwia pomiar rezystywności dowolnego rodzaju gruntu





Informacje o produkcie
Seria czterozaciskowych testerów rezystancji uziemienia/masy Megger DET4 to kompleksowe rozwiązanie spełniające potrzeby w zakresie testowania rezystywności uziemienia/masy i gruntu.
W tym celu ta popularna seria przyrządów obejmuje cztery modele z różnymi wariantami zestawów, które zawierają różne akcesoria zapewniające większą elastyczność testowania. Cztery podstawowe wersje to:
- DET4TD2: Podstawowy czterozaciskowy tester zasilany akumulatorem z ogniwami suchymi
- DET4TR2: Podstawowy czterozaciskowy tester zasilany akumulatorem z możliwością ładowania
- DET4TC2: Czterozaciskowy tester zasilany akumulatorem z ogniwami z możliwością wyboru częstotliwości testowych, większą czułością pomiarową, możliwością zastosowania metody z dołączoną elektrodą (ang. Attached Rod Technique — ART) i pomiaru bez użycia uziomów pomocniczych
- DET4TCR2: Czterozaciskowy tester zasilany akumulatorem z możliwością wyboru częstotliwości testowych, większą czułością pomiarową, możliwością zastosowania metody z dołączoną elektrodą (ang. Attached Rod Technique — ART) i pomiaru bez użycia uziomów pomocniczych
Testery DET4TC2 i DET4TCR2 są przeznaczone do wymagających zastosowań, w których potrzebna jest maksymalna wszechstronność. Przyrządy te obsługują testowanie dwu-, trzy- i czterozaciskowe, a także metoda z dołączoną elektrodą (ang. Attached Rod Technique — ART), pomiar bez użycia uziomów pomocniczych, pomiar prądu upływu i napięcia szumu uziemienia. Umożliwiają one również wybór jednej z czterech częstotliwości pomiarowych: 94 Hz, 105 Hz, 111 Hz i 128 Hz. Dzięki temu łatwiej jest wybrać częstotliwość, która zminimalizuje skutki zakłóceń nawet w trudnych warunkach.
Jeśli wyjątkowa wszechstronność modeli DET4TC nie jest potrzebna, firma Megger oferuje testery DET4TD2 i DET4TR2 — te pierwsze są przeznaczone do stosowania z wymiennymi bateriami, a drugie z ogniwami akumulatorowymi. Te konkurencyjne przyrządy w pełni obsługują najpopularniejsze metody testowania rezystancji uziemienia — testy dwu-, trzy- i czterozaciskowe.
Wszystkie modele DET4 mają stopień ochrony IP54, dzięki czemu doskonale nadają się do pracy na zewnątrz. Zaprojektowano je tak, aby spełniały rygorystyczne normy bezpieczeństwa CAT IV do 100 V. Dodatkowo wszystkie przyrządy DET4 mają duży, ergonomiczny przełącznik wyboru umożliwiający łatwe wybieranie testów dwu-, trzy- lub czterozaciskowych nawet w rękawiczkach.
Dane techniczne
- Data storage and communication
- None
- Power source
- Battery
- Test method
- 2, 3, and 4 pole resistance
- Test method
- ART resistance
- Test method
- Stakeless resistance
FAQ / najczęściej zadawane pytania
Można umieścić iglice testowe w mniejszych odległościach od systemu uziemienia/masy, stosując technikę testu nachylenia. W tej technice iglica prądu jest wprowadzana w przybliżonej odległości od 2 do 3 razy większej niż maksymalny wymiar systemu uziemienia/masy. Pomiary są następnie wykonywane z iglicą napięcia umieszczoną w 20 %, 40 % i 60 % odległości od iglicy prądu. Stosując różne kryteria oceny wyników uzyskanych z tych trzech testów i wykonując dalsze testy, jeśli to konieczne, można uzyskać wiarygodną wartość rezystancji systemu uziemienia. Więcej informacji można znaleźć w przewodniku Megger „Pomiary przy gruncie”.
W większości przypadków konieczne jest jedynie wykazanie, że rezystancja elektrody uziemiającej jest poniżej określonej maksymalnej dopuszczalnej wartości. Istnieją jednak pewne zastosowania, w których wymagane są pomiary o wysokiej rozdzielczości. Obejmują one określenie rezystancji uziemienia/masy przy użyciu techniki nachylenia i ocenę rezystywności uziemienia/masy na dużych obszarach. Przyrządy o wysokiej rozdzielczości zwykle wykorzystują czterozaciskową metodę pomiaru i mają dodatkowe funkcje, takie jak zmienna częstotliwość testowania, które pomagają użytkownikom uzyskać dobre wyniki nawet w trudnych warunkach.
Cztery sondy tworzą mostek Kelvina, który w przypadku uziemienia jest niezbędny tylko do pomiarów rezystywności gruntu. W mierzonej próbce gruntu musi występować jednolity prąd, więc potrzebne są dwie sondy prądowe i dwie sondy potencjału, ułożone w układzie C-P-P-C. Pomiary rezystywności gruntu można wykorzystać do ustalenia optymalnego modelu i umiejscowienia elektrody, a także do prowadzenia badań archeologicznych i geologicznych. Do testowania elektrod masowych często wystarczają trzy zaciski. Dlatego tańszy model jest rozsądnym wyborem, jeśli masz pewność, że nigdy nie będziesz przeprowadzać pomiarów rezystywności gruntu. Wyjątek stanowią przypadki, w których wymagane są pomiary rezystancji uziemienia w wysokiej rozdzielczości (patrz poniższe często zadawane pytania).
Cztery sondy tworzą mostek Kelvina, który w przypadku uziemienia jest niezbędny tylko do pomiarów rezystywności gruntu. W mierzonej próbce gruntu musi występować jednolity prąd, więc potrzebne są dwie sondy prądowe i dwie sondy potencjału, ułożone w układzie C-P-P-C. Pomiary rezystywności gruntu można wykorzystać do ustalenia optymalnego modelu i umiejscowienia elektrody, a także do prowadzenia badań archeologicznych i geologicznych. Do testowania elektrod masowych często wystarczają trzy zaciski. Dlatego tańszy model jest rozsądnym wyborem, jeśli masz pewność, że nigdy nie będziesz przeprowadzać pomiarów rezystywności gruntu. Wyjątek stanowią przypadki, w których wymagane są pomiary rezystancji uziemienia w wysokiej rozdzielczości (patrz poniższe często zadawane pytania).
W większości przypadków konieczne jest jedynie wykazanie, że rezystancja elektrody uziemiającej jest poniżej określonej maksymalnej dopuszczalnej wartości. Istnieją jednak pewne zastosowania, w których wymagane są pomiary o wysokiej rozdzielczości. Obejmują one określenie rezystancji uziemienia/masy przy użyciu techniki nachylenia i ocenę rezystywności uziemienia/masy na dużych obszarach. Przyrządy o wysokiej rozdzielczości zwykle wykorzystują czterozaciskową metodę pomiaru i mają dodatkowe funkcje, takie jak zmienna częstotliwość testowania, które pomagają użytkownikom uzyskać dobre wyniki nawet w trudnych warunkach.
Można umieścić iglice testowe w mniejszych odległościach od systemu uziemienia/masy, stosując technikę testu nachylenia. W tej technice iglica prądu jest wprowadzana w przybliżonej odległości od 2 do 3 razy większej niż maksymalny wymiar systemu uziemienia/masy. Pomiary są następnie wykonywane z iglicą napięcia umieszczoną w 20 %, 40 % i 60 % odległości od iglicy prądu. Stosując różne kryteria oceny wyników uzyskanych z tych trzech testów i wykonując dalsze testy, jeśli to konieczne, można uzyskać wiarygodną wartość rezystancji systemu uziemienia. Więcej informacji można znaleźć w przewodniku Megger „Pomiary przy gruncie”.
Rozwiązywanie problemów
Korozja styków akumulatora jest częstym problemem. Można je oczyścić, aby przywrócić sprawność urządzenia.
Na płytce drukowanej znajdują się dwa rezystory po przeciwnych stronach pomarańczowych przekaźników, które mogą ulec awarii. Jeśli P4 (pozycja przełącznika z czterema stykami) i P3 (pozycja przełącznika z trzema stykami) nie działają, ale P2 (pozycja ciągłości z dwoma stykami) działa, to prawdopodobnie jest to problem. Prosimy o przesłanie urządzenia do centrum naprawczego Megger.
W modelach DET4 oznaczonych literą R w oznaczeniu alfanumerycznym można zastąpić akumulator baterią jednorazową. Testery te odróżniają akumulatory 9,6 V od baterii 12 V. Tester automatycznie wyłączy obwód ładowania w przypadku próby naładowania baterii, aby zapobiec uszkodzeniu.
Aby ponownie włączyć obwód ładowania, wykonaj następujące czynności:
- Przełącz tester na 4P, przytrzymując przycisk TEST. Na krótko zostanie wyświetlony numer wersji oprogramowania.
- Na wyświetlaczu pojawi się komunikat „tst”; zwolnij przycisk TEST.
- Zostanie wyświetlony ekran „Charger Enable” (Włączanie ładowarki).
- Stan obwodu ładowarki jest oznaczony krzyżykiem (X) lub znacznikiem (symbol zaznaczenia) poniżej liter CHg. Krzyżyk oznacza, że obwód jest wyłączony.
- Ponownie włącz ładowarkę, naciskając jednokrotnie przycisk TEST. Krzyżyk powinien zmienić się na znak zaznaczenia.
- Wyłącz tester DET4, aby zapisać nowe ustawienie.
Interpretacja wyników pomiarów
Przed przystąpieniem do analizy potwierdź, że wykonano czynności zgodnie z procedurą. Jeśli losowo umieścisz sondy w celu przeprowadzenia testu rezystancji uziemienia, wyniki będą prawdopodobnie nieprawidłowe. Wyniki mogłyby być prawidłowe tylko w wyniku przypadku.
Metoda spadku potencjału jest najbardziej niezawodnym i dokładnym sposobem pomiaru rezystancji elektrody uziemiającej (masy). Po umieszczeniu sondy prądowej w odpowiedniej odległości od elektrody uziemiającej metoda ta polega na wprowadzeniu sondy potencjału do gruntu w pobliżu elektrody uziemiającej i wykonaniu pomiaru rezystancji. Następnie należy kilkakrotnie przesunąć sondę potencjału, coraz bliżej sondy prądowej, wykonując pomiar rezystancji w każdym położeniu. Na podstawie wyników testu wygenerowany zostanie wykres rezystancji (wykreślony na osi y) w zależności od odległości (między elektrodą uziemiającą a sondą potencjału, wykreślony na osi x).
Każde źródło prądu — elektroda uziemiająca i sonda prądowa — ma unikalną kulę elektryczną lub „ślad” w otaczającym gruncie. Uwzględnienie wielkości kuli elektrycznej elektrody uziemiającej ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego pomiaru. Rozmiar zależy od zmiennych, takich jak rodzaj i skład gruntu, zawartość wilgoci i temperatura oraz rozmiar i kształt elektrody uziemiającej. Dla powodzenia pomiaru zdecydowanie niewskazane jest, aby te sfery nakładały się na siebie lub pokrywały.
Jeśli sonda prądowa jest odpowiednio oddalona od elektrody uziemiającej, rezystancja powinna początkowo wzrosnąć, ustabilizować się w środkowej części wykresu, a następnie ponownie wzrosnąć, gdy sonda potencjału zbliży się do sondy prądowej. Odczyt rezystancji sekcji poziomej to pomiar rezystancji uziemienia.
Typowe wyniki pomiaru: W Stanach Zjednoczonych National Electrical Code (NEC®) określa maksymalną wartość 25 Ω. Jest to jednak wartość bardzo wyrozumiała i przede wszystkim dotyczy terenów mieszkalnych. Na przykład wartość 25 Ω nie jest zalecana dla uziemienia komercyjnego i przemysłowego. Idealnie byłoby mieć rezystancję uziemienia mniejszą niż 5 Ω lub, w najgorszym przypadku, 10 Ω. Tymczasem wymogi są bardziej rygorystyczne w przypadku wymagających sytuacji, takich jak podstacje i pomieszczenia komputerowe, np. < 1 Ω. W każdym przypadku należy znać zakres rezystancji uziemienia, który można zaakceptować w danym przypadku.
Jeśli rezystancja przekracza zdefiniowany limit, elektrodę należy zmodernizować, dodając więcej prętów lub wbijając pojedynczy pręt głębiej.
Trendy: Jeśli masz dostęp do poprzednich wyników testu rezystancji uziemienia, porównaj z nimi swoje wyniki. Podczas gdy rezystancja powinna wykazywać podobne tendencje, lokalne warunki uziemienia ulegają zmianie. Załóżmy, że tuż obok rozpoczyna działalność inna firma i zaczyna się budowa. Wykonawca prowadzi linię w dół i natrafia na lustro wody. W rezultacie poziom wód gruntowych spada, ziemia staje się bardziej sucha, a rezystancja wzrasta. Dlatego należy okresowo testować rezystancję uziemienia i reagować na zauważalne zmiany.
Instrukcje obsługi i dokumentacja
FAQ / najczęściej zadawane pytania
Najprawdopodobniej odczytujesz w rzeczywistości metaliczną pętlę w układzie uziemienia. Jest to bardzo powszechny problem, ponieważ większość urządzeń jest połączona z uziemieniem, a to połączenie często tworzy pętle uziemienia. Niestety może się zdarzyć, że nie będzie można użyć techniki pomiaru bez użycia uziomów pomocniczych w danym zastosowaniu.
Najpopularniejszą metodą rozwiązania tego problemu jest metoda nachylenia. Wykorzystuje znacznie krótsze przewody i równania matematyczne, które informują operatora, gdzie ślad elektryczny elektrody uziemiającej osiąga swój limit na stale rosnącym wykresie. Inną powszechnie stosowaną metodą określania rezystancji uziemienia w przypadku niewystarczającej odległości między elektrodą uziemiającą a sondami testowymi jest metoda przecinających się krzywych. Ta metoda jest przeznaczona dla odważnych! Polega na skonstruowaniu trzech wykresów opartych wyłącznie na arbitralnych przypuszczeniach co do położenia sondy. Ponieważ wszystkie pozostałe punkty są nieprawidłowe, trzy wykresy łączą się tylko w punkcie przecięcia, który oznacza prawidłowy odczyt. Można zweryfikować zasadność tego punktu przecięcia, rejestrując pomiar rezystancji w tym punkcie. Metoda czterech potencjałów wykorzystuje zaawansowane równania matematyczne. Wykonywanych jest sześć odczytów, które są przetwarzane przez cztery równoległe równania mające na celu znalezienie zgodności, a jednocześnie wyeliminowanie przypadkowych pomiarów. Metoda Star Delta jest specjalnie dostosowana do ekstremalnych ograniczeń przestrzeni testowej, takich jak miejskie obszary śródmiejskie. Zamiast w linii prostej, sześć pomiarów jest wykonywanych w ciasnej trójkątnej konfiguracji wokół elektrody uziemiającej. Wyniki te stają się danymi wejściowymi dla serii równań, które mają na celu znalezienie zgodności w oznaczaniu prawidłowego odczytu. Szybkość i dokładność równań matematycznych uległa znacznej poprawie wraz z postępem w rozwoju oprogramowania.
Jak najdalej — najlepiej od 6 do 10 razy dalej niż maksymalne wymiary układu uziemienia. Aby przedstawić pewne przybliżone zasady, w przypadku pojedynczej elektrody uziemiającej skok odniesienia prądu C może być zwykle umieszczony 15 m od testowanej elektrody, a skok odniesienia potencjału P może być umieszczony w odległości około 9,3 m (62% odległości do C). W przypadku małej siatki dwóch elektrod uziemiających punkt C można zwykle umieścić w odległości około 30 do 40 m od testowanej elektrody; punkt P odpowiednio można umieścić w odległości około 18,6 do 24,8 m. Jeśli układ elektrod uziemiających jest duży, tzn. składa się na przykład z kilku prętów lub płyt połączonych równolegle, odległość dla punktu C należy zwiększyć do około 60 m, a dla punktu P do około 37 m. Jeszcze większe odległości będą potrzebne w przypadku złożonych układów elektrod, które składają się z dużej liczby prętów lub płyt i innych metalowych struktur połączonych ze sobą.
Wyniki wskazują, że ślad elektryczny elektrody uziemiającej pokrywa się ze śladem sondy prądowej. W pierwszej kolejności należałoby zapewnić dłuższy przewód i powtórzyć test z sondą prądową umieszczoną dalej. Celem jest usunięcie zakłóceń pola elektrycznego sondy prądowej z pola elektrody uziemiającej, którą chcemy zmierzyć.Jeśli uważasz, że sonda prądowa została już umieszczona w odpowiedniej odległości od elektrody uziemiającej, pamiętaj o dwóch warunkach, które mogą spowodować, że elektroda uziemiająca będzie miała znaczny ślad elektryczny. Grunt może mieć niewystarczające właściwości uziemiające. Grunt o niewystarczających właściwościach uziemiających to najczęściej grunt piaszczysty, skalisty lub suchy oraz grunt pozbawiony naturalnych elektrolitów (jonów). Po drugie sieć uziemienia może być rozległa, na przykład w przypadku podstacji. Warunki te powodują powstawanie dużych śladów elektrycznych, które mogą skutkować zbyt dużymi odległościami dla przewodów pomiarowych podczas korzystania z metody spadku potencjału.
Wyniki wskazują, że ślad elektryczny elektrody uziemiającej pokrywa się ze śladem sondy prądowej. W pierwszej kolejności należałoby zapewnić dłuższy przewód i powtórzyć test z sondą prądową umieszczoną dalej. Celem jest usunięcie zakłóceń pola elektrycznego sondy prądowej z pola elektrody uziemiającej, którą chcemy zmierzyć. Jeśli uważasz, że sonda prądowa została już umieszczona w odpowiedniej odległości od elektrody uziemiającej, pamiętaj o dwóch warunkach, które mogą spowodować, że elektroda uziemiająca będzie miała znaczny ślad elektryczny. Grunt może mieć niewystarczające właściwości uziemiające. Grunt o niewystarczających właściwościach uziemiających to najczęściej grunt piaszczysty, skalisty lub suchy oraz grunt pozbawiony naturalnych elektrolitów (jonów). Po drugie sieć uziemienia może być rozległa, na przykład w przypadku podstacji. Warunki te powodują powstawanie dużych śladów elektrycznych, które mogą skutkować zbyt dużymi odległościami dla przewodów pomiarowych podczas korzystania z metody spadku potencjału.
Jak najdalej — najlepiej od 6 do 10 razy dalej niż maksymalne wymiary układu uziemienia. Aby przedstawić pewne przybliżone zasady, w przypadku pojedynczej elektrody uziemiającej skok odniesienia prądu C może być zwykle umieszczony 15 m od testowanej elektrody, a skok odniesienia potencjału P może być umieszczony w odległości około 9,3 m (62% odległości do C). W przypadku małej siatki dwóch elektrod uziemiających punkt C można zwykle umieścić w odległości około 30 do 40 m od testowanej elektrody; punkt P odpowiednio można umieścić w odległości około 18,6 do 24,8 m. Jeśli układ elektrod uziemiających jest duży, tzn. składa się na przykład z kilku prętów lub płyt połączonych równolegle, odległość dla punktu C należy zwiększyć do około 60 m, a dla punktu P do około 37 m. Jeszcze większe odległości będą potrzebne w przypadku złożonych układów elektrod, które składają się z dużej liczby prętów lub płyt i innych metalowych struktur połączonych ze sobą.
Najpopularniejszą metodą rozwiązania tego problemu jest metoda nachylenia. Wykorzystuje znacznie krótsze przewody i równania matematyczne, które informują operatora, gdzie ślad elektryczny elektrody uziemiającej osiąga swój limit na stale rosnącym wykresie. Inną powszechnie stosowaną metodą określania rezystancji uziemienia w przypadku niewystarczającej odległości między elektrodą uziemiającą a sondami testowymi jest metoda przecinających się krzywych. Ta metoda jest przeznaczona dla odważnych! Polega na skonstruowaniu trzech wykresów opartych wyłącznie na arbitralnych przypuszczeniach co do położenia sondy. Ponieważ wszystkie pozostałe punkty są nieprawidłowe, trzy wykresy łączą się tylko w punkcie przecięcia, który oznacza prawidłowy odczyt. Można zweryfikować zasadność tego punktu przecięcia, rejestrując pomiar rezystancji w tym punkcie. Metoda czterech potencjałów wykorzystuje zaawansowane równania matematyczne. Wykonywanych jest sześć odczytów, które są przetwarzane przez cztery równoległe równania mające na celu znalezienie zgodności, a jednocześnie wyeliminowanie przypadkowych pomiarów. Metoda Star Delta jest specjalnie dostosowana do ekstremalnych ograniczeń przestrzeni testowej, takich jak miejskie obszary śródmiejskie. Zamiast w linii prostej, sześć pomiarów jest wykonywanych w ciasnej trójkątnej konfiguracji wokół elektrody uziemiającej. Wyniki te stają się danymi wejściowymi dla serii równań, które mają na celu znalezienie zgodności w oznaczaniu prawidłowego odczytu. Szybkość i dokładność równań matematycznych uległa znacznej poprawie wraz z postępem w rozwoju oprogramowania.
Najprawdopodobniej odczytujesz w rzeczywistości metaliczną pętlę w układzie uziemienia. Jest to bardzo powszechny problem, ponieważ większość urządzeń jest połączona z uziemieniem, a to połączenie często tworzy pętle uziemienia. Niestety może się zdarzyć, że nie będzie można użyć techniki pomiaru bez użycia uziomów pomocniczych w danym zastosowaniu.