System testu z wymuszaniem prądu po stronie pierwotnej ODEN AT
Interpretacja wyników pomiarów
Prawidłowe podstawowe testy z wymuszeniem prądu wyłączników automatycznych niskiego napięcia (LVCB) potwierdzą, że wyłączają się one w prawidłowych momentach i mogą prawidłowo odizolować usterkę. Wykonuje się badanie koordynacji, a parametry są ustawione tak, aby zminimalizować ilość zakłóceń w pracy innych urządzeń. Charakterystyka wyłączników prądowych jest przedstawiana w postaci krzywych wyzwalania, a każdy wyłącznik automatyczny ma unikalną krzywą wyzwalania opublikowaną przez producenta. Na krzywych wyzwalania znajdują się pasma lub limity, które pokazują, ile czasu potrzebuje wyłącznik automatyczny do zadziałania po zastosowaniu określonej wartości prądu; prąd jest zazwyczaj przedstawiany w wielokrotnościach prądu znamionowego. Wyłącznik automatyczny działa prawidłowo, o ile jego działanie mieści się w określonym paśmie. Można wykonać maksymalnie cztery podstawowe typy testów z wymuszeniem prądu w celu sprawdzenia, czy niskonapięciowy wyłącznik automatyczny działa prawidłowo: test czasu długiego, test czasu krótkiego, test bezzwłoczny oraz test zwarcia do uziemienia/masy. Testy czasu długiego, czasu krótkiego i zwarcia do uziemienia/masy obejmują pewne opóźnienie. W przeciwieństwie do nich w teście bezzwłocznym wyłącznik automatyczny jest wyzwalany bez opóźnienia.
Test czasu długiego to test funkcji przeciążenia i wymaga dwóch ustawień. Pierwszym ustawieniem jest załączanie, które określa poziom prądu obciążenia, jaki jest tolerowany przed wystąpieniem przeciążenia. Drugie ustawienie to opóźnienie czasowe, które określa, jak długo jest dopuszczalny stan przeciążenia. Systemy są zazwyczaj zaprojektowane do pracy w warunkach przeciążenia tylko przez krótki czas. Jeśli przeciążenie utrzymuje się zbyt długo, może dojść do uszkodzeń systemu. Test czasu długiego przeprowadza się zwykle przy trzykrotności prądu znamionowego.
Test czasu krótkiego to również test przeciążeniowy z czasem załączenia jak w teście czasu długiego, ale czas przepływu wyższego prądu jest krótszy. Typowo prąd jest 6 razy wyższy od prądu znamionowego. Ustawienie krótkiego czasu na wyłączniku pozwala na krótkotrwałe, wysokie obciążenia prądowe, np. rozruch silnika.
Wyzwolenie bez zwłoki to test działania wyłącznika w warunkach awarii. W związku z tym nie jest stosowane żadne celowe opóźnienie czasowe, a wyłącznik powinien zadziałać w ciągu milisekund. Jeśli wyłącznik automatyczny nie zadziała i nie wyeliminuje usterki, może to spowodować uszkodzenie sprzętu lub obrażenia personelu. Ponadto może być konieczne wyeliminowanie usterki za pomocą wyłącznika górnego, co spowoduje wyłączenie innych elementów układu elektrycznego niezwiązanych z usterką. Test wyzwolenia bezzwłocznego wykonuje się przy użyciu prądu znamionowego od 8 do 12 razy.
Wyzwolenie wyłącznika automatycznego przez zwarcie do uziemienia/masy ma miejsce, gdy przez ścieżkę uziemienia przepływa prąd o natężeniu wyższym niż normalny. Podobnie jak w przypadku testów funkcji wyzwolenia krótko- i długozwłocznego ustawia się w tym przypadku zarówno prąd załączenia, jak i czas opóźnienia. Obie te wartości można dostosować do potrzeb badania koordynacji. Zazwyczaj istnieje pewne opóźnienie maksymalne, które jest dozwolone w przypadku awarii uziemienia.
Każdy test jest wykonywany oddzielnie dla każdej fazy. Dopóki czas wyzwolenia mieści się pomiędzy pasmami na krzywych czasu-natężenia, wyłącznik automatyczny uznaje się za sprawny.
Uwaga: celu sprawdzenia wyzwalania z długim i krótkim czasem zwłoki oraz wyzwalania bezzwłocznego czujnik zwarcia doziemnego musi być wyłączony
